Suriye’nin hangi bölgesindensiniz?
– Humus… Savaştan kaçmak istedim. Yoksa beni askere alacaklardı. 2012’de Lübnan’a geçtim.
Orada ne kadar kaldınız?
– Suriye’deki durum bitinceye kadar kısa kalırım sanmıştım. İki buçuk yıl sürdü.
Aileniz hâlâ Humus’ta mı?
– Hayır. Annem, babam, iki erkek kardeşim Lübnan’da. Onlar da sonradan geçtiler. 2012’den beri hiçbirini görmedim. Ama güvenliklerinden endişe ediyorum, lütfen daha fazla ayrıntı sormayın.
Lübnan’dan Türkiye’ye gelişiniz?
– Bir insan kaçakçısıyla tanıştım. Meğer benim umutsuzluğumdan yararlanmaya çalışıyormuş.
Türk müydü?
– Suriyeli. Bana Türkiye üzerinden Malezya’ya gidersem oradan Almanya’ya geçebileceğimi söyledi.
Ve Türkiye’ye geldiniz…
– İki buçuk ay İstanbul’da kaldım. Sonra Malezya’ya gittim. Ama oraya gidince telefonlarıma çıkmadı.
Siz ne yaptınız?
– Plan yürümeyince mecbur Türkiye’ye geri döndüm. Ama beni ülkeye sokmadılar ve tekrar Malezya’ya geri gönderdiler. Malezya da kabul etmedi, onlar da beni tekrar Türkiye’ye yolladı.
İlk gelişinizde sorun yaşamamıştınız. İkinci gelişinizde Türk otoriteleri neden sizi sokmadı ülkeye?
– Çünkü illegal yoldan Avrupa’ya gitmeye çalıştığım çıktı ortaya.
Türkiye’ye geliş tarihiniz?
– 15 Mart 2015.
Bir yılı geçmiş. Sizi nerede tutuyorlar?
– Havalimanında bir odada. (Sorunlu Yolcular Odası’nı kastediyor.)
Mansur, tutulduğu odadan birkaç fotoğrafını çekip yollamasını istediğimde “Bugünlük çok yoruldum. O işi yarın yapsam olmaz mı” diye cevap verdi. Sonunda yolladı.
Medyayla görüştürülmediğinizi biliyor musunuz?
– Bilmiyorum. Hatırladığım kadarıyla Türkiye’den hiç gazeteciyle konuşmadım ama başka ülkelerden konuştuğum birkaç gazeteci oldu.
Avustralya sizi kabul etmeyi teklif etmiş, doğru mu?
– Evet, akrabalarım aracı oldu. Masrafları da karşılayacaklar. Elçilik bana ulaştı ve prosedürler için çağırdı. Ama burada tutulduğum için gidemiyorum.
LÜTFEN BANA YARDIM EDİN İNSAN GİBİ YAŞAMAK İSTİYORUM
Çok yorgunum. 70 yaşında gibi birkaç metre yürüdüğümde bitkin düşüyorum. Oysa hayatı seviyorum. Bu yüzden savaştan kaçtım ve bu yüzden Avrupa’ya denizden gitmeye çalışmadım. Ama bu kâbusu yaşayacağıma keşke denizde boğulsaydım!
Orası nasıl bir yer? Kaç kişi var? Yeme-içmeye paranız var mı?
– Yemek için paraya ihtiyaç yok. Bize yemek veriyorlar. Bazen diğer yolcular da para veriyor. Ama korkunç koşullarda kalıyoruz. Bir insan burada en fazla iki gün kalabilir. Toplam 15 kişilik bir yer ama 30-40 kişi kalıyor. Bir yılı aşkın süredir buradayım. Artık çok yoruldum. Türkiye, mültecilere hep sempatiyle yaklaştı. Lütfen bana yardım edin, insan gibi yaşamak istiyorum.
BİR SENEDİR GÜN IŞIĞI GÖRMEDİ
Uluslararası Af Örgütü Mülteci Hakları Koordinatörü Volkan Görendağ: ‘Parası kalmadı. Havaalanı görevlilerinin verdiği sandviç ve suyla idare ediyor. Yatak yok, koltukta uyuyor. Ama en çok şikâyet ettiği, bir senedir penceresiz bir odada yaşaması. Üstelik hukuka aykırı bir şekilde ülkesine iade edilme tehlikesi var. Uluslararası Af Örgütü olarak konuyu dört ay önce yetkililere ilettik ama bir değişiklik olmadı. Londra merkezimiz uluslararası bir kampanya başlattı. Destek olmak isteyenler acileylem.org.tr adresinden imza kampanyasına katılabilir.’
TÜRKİYE TAZMİNAT ÖDEYEBİLİR
Avukatı Aysu Kapaklıkaya: ‘Bir açmazın içindeyiz. Resmi olarak Türk topraklarında görünmüyor. Türkiye başka bir ülkeye gitmesine izin veriyor ama havaalanındaki o yerden Türk toprağına giriş izni vermiyor. Yani orada tutulduğu süre Türkiye sınırları içinde kabul edilmiyor. Mayıs ayında Ankara Birinci İdare Mahkemesi’ne başvurduk. Şu anda karar aşamasında. Anayasa Mahkemesi’ne de başvurduk. İç hukuk yolları tükenirse AİHM’ye gideceğiz. Bence yaşanan dram Türkiye aleyhine tazminat konusu olabilecek mahiyette.’
Kaynak: Hürriyet Magazin
Haberin Devamı
Hiçbir uçağın almadığı adam: Fadi Mansur
0 yorum:
Yorum Gönder